Terharu.

Assalamualaikum,

Firstly, sebelum mula entry nak cakap kat Kekda, Zana, Yani, Cinta, Eida and Nana yang saya jelesh tengok gambar-gambar gathering korang! Heh. Best laa dapat jumpa kawan-kawan 'sekapal' nih :)

Ok, berbalik kepada cerita saya. Ada dua situasi yang membuatkan saya betul-betul terharu dan bersyukur. Kedua-duanya melibatkan ibu; mak sendiri dan mak mertua. Ceritanya macam nih;

Situasi 1: Berborak dengan mak saya time lepas balik dari China. 

Ma : Macam mana? Dah pegi scan balik? (kes yang chemical pregnancy/ false positive arituh)

Saya : Dah. Belum ada rezeki lagi. Along pon dah period dah ma. Tatau laa. Penat rasa badan nih. Otak pon  penat jugak. (Air mata dah bergenang dah time nih)

Ma : Yeke? Takpelaa Along. Belum sampai rezeki lagi laa tuh. Allah suruh tunggu lama sket sebab nak bagi yang terbaik laa tuh. Sekarang nih rehat dulu. Takyah nak push sangat. Takyah nak fikir-fikir sangat. Bila sampai masa nak start treatment balik, baru pegi. Jangan paksa-paksa. Nak anak biar ikhlas. Jangan nanti Allah dah bagi sebab nak sangat, Along tetiba tak ready pulak. Bukan senang nak jaga anak. Betulkan diri kita suami isteri dulu. Ada sebabnya Allah buat Along tunggu lagi. 

Saya : Yelaa. Along memang nak rest pon. Penat la ma asyik ulang gi klinik, cucuk-cucuk, makan ubat. Alamak! Ter-merungut pulak. Ish ish.

Ma : Along kan kuat. Antara sume anak ma, Along yang paling kuat. Ma tau laa. Allah uji hamba dia yang kuat. Makin Allah uji kita, tandanya Allah sayang kita. Sama ada kita nak terima menda nih positif atau negatif. Tuh terpulang kat kita. Lagi satu, anak bukan penyebab rumah tangga tak bahagia. Anak jugak bukan jaminan rumah tangga akan bahagia. Dah, jangan nangis-nangis. Nak ada anak, kena kuat. Sebab nanti lagi banyak dugaan nak kena lalui bila dah ada anak. (Time nih saya dah nangis teresak-esak dah. Serius tak pernah nangis depan ma saya bila cakap pasal anak).

Situasi 2: Berborak dengan mak mertua semalam.

MIL : Darah period dah stop? (Sebab aritu saya ada mengadu darah keluar banyak and lama daripada biasa)

Saya : Dah. Baru jek pon. Lama jugak daripada biasa period. Normal laa kot eh, ma?

MIL : Biasanya macam tu laa. Lagipon Y*** dah sebulan lebih period delay arituh kan. Janji scan dah tadek pepe dalam rahim, ok laa. Ermm, nanti jadik nak gi treatment kat HUKM lak? Nanti mama bgtau Kak Na (cousin suami)

Saya : Jadik, tapi tatau bila. Hehe. Nanti kitorg inform kat mama ek.

MIL : Takpe, sekarang rehat dulu. Nanti dah ready, bgtau mama. Arituh time Angah tengah tunggu turn nak buat dnc, mama ada nampak nurse tuh ajar sorang pompuan nih macam mana nak buat injection kat perut. Pastu mama cakap kat Angah, 'entah-entah Kak Y*** pon macam tuh kan? Kesian pulak bila fikir Kak Y*** buat sume nih sebab nak dapatkan anak. Mesti sakit jugak kan? Pastu dah laa K** (suami) dok jauh. Tiap-tiap malam kena cucuk sendiri. Side effect ubat lagi nak kena tanggung.' Sama ek macam tuh?

Saya : Aah, sama laa tuh. Nak buat macam mana ma. Kitorg nih payah nak dapat anak. Kena usaha lebih sket. (Tengah tahan tanak nangis depan mak mertua sb malu. Haha).

Syukur Alhamdulillah sebab Allah bagi saya mak dan mak mertua yang understanding and supportive. Kalau tadek sokongan keluarga, saya rasa saya takan dapat kekuatan. Terima kasih, Ya Allah.

To all my TTCians, selalu lah kita fikir positive kenapa kita diuji begini. Walau kita kekurangan dalam soal anak, pasti ada sesuatu yang Allah lebihkan untuk kita. Jangan pernah kita persoalkan Qada' dan Qadar Allah (pesanan untuk diri sendiri jugak).

Ok, bye!